28 augustus 2018

We vertrekken laat uit Westerland, 10:30. Ons ontbijt heeft Gré klaargezet in de koelkast, top voor mekaar. Er is genoeg en dat moet ook want we zijn dikke eters (of niet dan Gré😉). Tot in de verte zwaait ze ons uit! We gaan haar humor en vriendelijkheid missen. Wat een leuk mens! Hoe kan het ook anders met Groninger ouders😁

Even later fietsen we de afsluitdijk op. We halen een man op een gewone fiets in die vervolgens lang achter ons blijft hangen, gebruik makend van onze zog. Gelijk heeft hij.

We zien in de verte het standbeeld van Cornelus Lely, bedenker en uitvoerder van de Zuiderzeewerken, en stoppen bij het vlak daarachter gelegen ‘Vlietermonument’. Op deze plek is de dam in 1932 definitief gedicht. De fietser bedankt ons en zwoegt voort. Veel (heel veel) belangrijker is dat dit de plek is waar Gerlinde en ik op 24 juni 1991 verloofd zijn. Vandaar de stop, daar wil je even bij stil staan. De plek weet ik nog precies en is in die 27 jaar onveranderd gebleven. Overmorgen, 30 augustus 2018 sluiten we onze ronde NL Precies op de dag dat we 22 jaar zijn getrouwd! Daaraan denken op deze bijzondere plek is alsof je even terug mag stappen in de tijd om je zegeningen als gevolg daarvan te tellen met als absolute hoogtepunten de geboorte van Sianne, Eline en Joris. Gerlinde is onbetwist mijn beste keuze ooit! ❤️👍🏻

De afsluitdijk is lang en het uitzicht misschien niet heel afwisselend maar ik vind het prachtig. Links zout, rechts zoet!  En een knap staaltje werk! Zeker voor die tijd! We komen Friesland binnen en ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen maar het voelt al een beetje als thuiskomen! We fietsen langs de kust soms aan de zeekant van de dijk, soms aan de landskant. De omgeving is samen te vatten in drie woorden. Water, dijk en schaap. En schapenpoep!! (had ik al genoemd dat ik het raar vind? die ‘n’ er tussen?, vast wel.), en dus toch 4 woorden. Onze banden slibben er mee dicht. Vele kilometers lang fietsen we over of naast de zeedijk tussen de schapen door die niet op of om kijken. Ze zijn het gewend. Het doet me denken aan wat ik vaak zie in grote steden. Mensen die elkaar voorbij lopen, tegemoet komen en ontwijken zonder elkaar echt te ‘zien’. Ik verbaas me daar altijd over, maar behoor dan ook (met trots, dat wel) tot de groep provinciale dorpelingen. 

Het landschap blijft hefzelfde. Ik begrijp nu waarom het officiële rondje NL (die wij dus niet doen) het niet heel erg gevarieerde landschap overslaat, evenals Zeeuws Vlaanderen, al vind ik dat volledig onterecht. Ik moet terugdenken aan de Haagse duinen waar ik zag dat er van de natuur werd genoten op een 10 meter brede bewust ontworpen, door prikkeldraad omgeven heuvelrug. En dan dit gebied overslaan? Schiet mij maar lek, ik snap dat niet.

In de buurt van “Zwarte Haan” zien we een best wel bizar maar ook mooi tafereel. In the middle of nowhere, gewoon aan de dijk staat een koffie- / ijskraam. Tijd voor koffie dus! De eigenaar van de kraam is dhr. Schlepers, gepensioneerd vrachtwagenchauffeur! Om bezig te blijven en een praatje te kunnen maken op z’n tijd staat hij hier met z’n ijsco- / annex koffiekar! Naar eigen zeggen heeft hij de mooiste ijskar van Nederland, waarop ik zijn visitekaart overhandigd krijg. Het levert hoe dan ook een mooi beeld op.

We fietsen verder naar onze eindbestemming in Oosternijkerk! We komen terecht op de mooi verbouwde garagezolder van Klaas en Klaske Groenwold. Klaas is vrachtwagenchauffeur en daarnaast ‘manus van alles’. Hij heeft twee rechterhanden en dat is in en om het huis goed te zien. Klaske werkt in de zorg, heeft groene vingers en schildert niet bepaald onverdienstelijk! En ik heb het dan over schilderijen, niet over kozijnen. Klaske moet aan t werk en dus eten we met Klaas een hapje mee. Blijkt ook nog eens een uitmuntende kok te zijn. 

De route voor morgen staat inmiddels weer vast.

Route vandaag:

Westerland, Hippolytushoef, Den Oever, Zurich, Harlingen, Westhoek, Zwarte Haan, Ferwerd, Blije, Holwerd, Oosternijkerk.