26 augustus 2018:

Gisteren enorm genoten van onze rustdag! De spieren (om van het achterwerk en aanverwante zaken maar niet te spreken😬) hebben het nodig en we vonden het fantastisch dat Gerlinde en Petra er waren. Het gaf ook een dubbel gevoel. Alsof het niet helemaal klopte of niet kon of zo. Het klinkt misschien vreemd of overdreven maar gedurende zo’n tocht leef je in zo’n andere wereld, dat de verbinding hiertussen een soort van onwerkelijk is. Ik verbaasde me daarover, ondanks dat we met elkaar echt een super gezellige dag hebben en heel wat af lachen. Zo weet Gerlinde inmiddels ook dat zelfs straatfontijnen onvoorspelbaar geprogrammeerd worden😂👍🏻. Ook heb ik samen met Gerlinde, Petra en Erik enorm genoten van een rondvaart door historisch Leiden. Man, wat een prachtige dikke ondoorzichtige kozijnen had die boot! Echt fantastisch! Maar goed dat ‘Le Capitaine’ van alles vertelde, zodat ik in ieder geval zo ongeveer wist wat ik links en rechts zou hebben kunnen zien! Bereikte resultaat is in ieder geval dat ik besluit me eens wat meer te verdiepen in de rijke historie van de stad Leiden. Zonder boot welteverstaan! Want geloof het of niet, zelfs (of juist) het internet biedt meer uitzicht dan deze rondvaartboot.

s’ Avond hebben we even gelounched (zo heet dat dan, wij zeggen “poar neemn”) in het hotel, waar we een bijzondere gast zagen. Het was een babymuisje die onervaren als hij (of zij, ik heb het niet kunnen vaststellen) nog was, angstvallig een plekje zocht om zich te verstoppen. Ik vind dat grappig, Gerlinde wat minder. Een aantal gasten aan de bar vragen of er een spin loopt en vol enthousiasme vertel ik een alleraardigst muisje te hebben zien lopen. Goed, ik weet het nu ook, dat moet je dus niet doen!! Een verontschuldigende hotelmanager belooft ‘en public’  de ongediertebestrijding in te schakelen, want als je er één ziet dan zijn er wel tien, en een aantal gasten mummelen onderling over hygiene en zo. Ik heb het vooral met het ongenode gastje te doen!

De volgende ochtend nemen we afscheid van Gerlinde en Petra en vervolgen we onze tocht. Ons doel is De Koog op Texel. 150 kilometer fietsen. Eenmaal weer bij de kust sluiten we tussen Noordwijk en Zandvoort aan bij een peleton racefietsers! Met snelheden boven de 40 (genieten!!) houden we ze ruim 10 kilometer bij alvorens we ons gewonnen moeten geven. Het is zondag en dat is te merken aan de sportieve fietsers langs de kust! Hele rijen racefietsers die (regelmatig steunend en krakend onder het gewicht van hun berijder van middelbare leeftijd, de groep waar wij natuurlijk totaal niet onder vallen!). Voor de ‘gewone’ fietsers lijkt me dat niet altijd prettig, die ‘aan de kant!’ schreeuwende wielrenners die voorbij razen. Wij doen dat dan ook niet en ik roep alle wielrenners, MTB-ers en andere sportfietsers dan ook op daar mee te stoppen. Zet gewoon een bel op de fiets (daar zit het overgewicht echt niet in), en zet daarnaast het ‘kijk mij het zwaar hebben’ gelaat in de vriendelijke glimlach-stand. Is voor iedereen prettiger😁

Aangekomen in IJmuiden steken we met een pontje het Noordzeekanaal over om in Velzen Noord weer aan wal te stappen. Daar lukt het ons te verdwalen in het industriegebied met hoogovens en staalfabrieken! Doodlopende straten, afgesloten wegen, toegangswegen naar bedrijfspanden, we hebben ze allemaal gevonden! Gelukkig is het een mooie omgeving (…). 

Met enige her-navigatie, ruimtelijk inzicht, logistieke planning en vriendelijke woordenwisselingen lukt het toch om uiteindelijk Wijk aan Zee te bereiken. De grensplaats tussen industrie en natuur. 

We fietsen het Noordhollands duinreservaat in. Een prachtig gebied met afwisselen bos, duinen en heidevelden. Tijd voor een plasstop! Een behoorlijk eind van het pad af zie ik een goed beschutte plaats en ik besluit dat het daar moet gebeuren. Met de MTB de heuvel af, tegen een boom parkeren en ‘gaan met die banaan!’. Niet wetende dat het fietspad iets verderop een 90 graden bocht maakte waardoor ik uiteindelijk zonder het in de gaten te hebben slechts 2 meter van het fietspad stond. Een snelle 180 graden pirouette voorkwam de (on)aangename (je weet het niet) verrassing voor de betreffende voorbijgangers. 

Door het duingebied passeren we diverse “Huppelepup” aan Zee’s en in Callantsoog doen we een bakkie. We checken buienradar en zien een schip met zure appels aankomen. Er waait al een stevige wind! We besluiten ter plekke dat we de boot van 16:30 naar Texel willen halen. De volgende gaat pas een uur later. Het is bijna 16:00 uur en de afstand is 18 kilometer. Een half uur de tijd maakt een gemiddelde van 36 km/h. Overmoedig besluiten we dat het met de stevige zuidwester in de rug haalbaar moet zijn. We gaan ervoor! We trappen als bezetenen. Onderweg loopt bij Erik de ketting van de fiets. Snel repareren en weer trappen! Qua snelheid zitten we goed, regelmatig zitten we boven de 40 km/h. Aangekomen bij de haven kaarten kopen,….. en we zien de hekken sluiten, de boot vaart af. Zonder ons… Op 2 minuten gemist! En dan te horen krijgen dat er extra afvaarten zijn waardoor er om het half uur een boot vertrekt. Even zuur als zaligmakend op zo’n moment😁.

Tegen 17:20 stappen we aan wal op Texel en fietsen zoveel mogelijk langs de westelijke kust  naar De Koog. De lucht is grijs, het miezert en de temperatuur daalt. Nog voordat de echte zure appels de Texelse kust hebben bereikt checken we in op ons logeeradres. Na ons gedouched te hebben fietsen we in de regen naar het centrum van De Koog voor een heuse boerensnitzel!

Route: Oegstgeest, Rijnsburg, Katwijk, Noordwijk, Zandvoort, IJmuiden, Velzen, Wijk aan Zee, Heemskerk, Egmond, Bergen, Schoorl, Petten, Callantsoog, Den Helder, Den Hoorn, De Koog.