Het miezert buiten. Opstaan om 7:30, vertrek 10:45, oh, wordt het zo een dag? Ja, het wordt zo een dag….

De eerste frustraties zijn in wording, we lijken al na 5 dagen net een getrouwd stel. Ik kom niet op gang deze ochtend (voor wie mij kennen: Ja, ik weet het), en Erik loopt ‘overmatig enthousiast’ al kwebbelend om me heen op mijn zenuwen te werken. Gelukkig zorgt hij wel voor het afbakken van de broodjes. Dat scheelt zoveel…. toch? (zie foto).

We hebben een pittige dag voor de boeg. Eerste doel is het drielandenpunt op de Vaalserberg, met 322,4 meter boven NAP het hoogste punt in Nederland. 

We steken een paar keer de Nederlands-Duitse grens over en houden halt bij een baguetterie in Aken. Rob Geus zou zeggen ‘Daar wordt ik niet vrolijk van’, maar we hebben stevige trek en ons meegebrachte lunchpakket volstaat niet. Eigenaar Udo blijkt een praatgrage vakman. We weten inmiddels alles over het op natuurlijke wijze bakken van brood zonder emulgatoren en over het maken van ijs. Hij laat ons ‘achter’ in de bakkerij ongevraagd het hele proces zien. Bedenkelijk bekijken we hoe hij met z’n blote handen in deeg, ijs en weet ik wat zit. Het schijnt zo te horen. Na onze emulgatorvrije broodjes te hebben verorberd, krijgen we nog gratis een vers van de handen geschraapt schep-ijsje. Gezegd moet worden, het was heerlijk.

Vanuit Duitsland komen we dan om 15:00 in Vaals. De beklimming van de Vaalseberg met volle bepakking kan beginnen. Appeltje-eitje (……) Onze bovenbenen vinden het prima, die snappen er inmiddels helemaal niets meer van. Na de (stiekem toch wel hele pittige) klim de beloning. Het drielandenpunt, het hoogste punt van Nederland en Hendria.

Hendria? Ja, zo kom je onverwacht familie tegen alhier in het lage zuiden. Leuk!

Tijd om verder te gaan naar Gulpen. Het wordt een fantastische afdaling, rook van de remmen. Tot 50km per uur, wind door de haren (figuurlijk dan) en gaan! Ter afsluiting daarvan een biertje naast de Gulpener bierbrouwerij (niet mien merk, maar wel lekker).

Onze tocht ‘downhill’ wordt vervolgd. We zien terloops de Amerikaanse militaire begraafplaats in Margraten links aan ons voorbij flitsen. Het gaat zo mooi dat we de navigatie vergeten waardoor we meer dan 5 km te ver afzakken. Dus binnendoor terug naar de route. Moet je in Limburg niet doen…. Stijl omhoog!! 

Terug op de route gaan we naar Eijsden, de zuidwestelijke uithoek van Limburg. In Eijsden is altijd wat te doen (evenals in het Almelo volgens Herman Finkers). Dus lettelijk een rondje om de kerk en door naar Maastricht. We komen rond 19:00 aan bij ons verblijfsadres. Een Engelse stijl aandoend huis, vroeger een timmerfabriek. We worden ontvangen door de vriendelijke doch zeer op strakke regels gestelde eigenaren en krijgen een mooie authentieke zolderkamer toegewezen. Bij de Mac voor voetbalstadion ‘De Geusselt’ om 22:30 ons avondeten, Snelwandelend terug naar ons verblijfsadres, want om 23:30 gaat onverbiddelijk de deur op slot is ons te kennen gegeven. Morgen een rustdag, hebben we het ook wel aan toe. Ook onze fietsen die wat kleine mankementen vertonen waarnaar even gekeken moet worden. 

Route: Herkenbosch, Heinsberg(D), Geilenkirchen(D, en ik heb het niet bedacht), Kerkrade, Herzogenradt(D), Aachen(D), Vaals, Drielandenpunt, Gulpen, Margraten, Eijsden, Maastricht.